Termin, „podpowiadanie”, jest jednym z pierwszych, których uczymy się w szkole. Używamy go w rozmowach, umieszczamy go w naszych celach, ale ile tak naprawdę rozumiemy, co ten termin oznacza lub jakie są różne poziomy, które się z nim wiążą? Jedną z rzeczy, o których musimy pamiętać jest to, że podpowiedzi różnią się od wskazówek. Jeśli nie jesteś pewien tej różnicy, możesz przeczytać o tym w tym poście, Prompts and Cues: Małe słowa z dużym wpływem. Kiedy używamy podpowiedzi, chcemy zacząć od najmniejszego do największego podejścia, więc w zasadzie chcemy podążać za hierarchią podpowiedzi.
Hierarchia podpowiadania odnosi się do różnych poziomów wsparcia, przez które przechodzimy, aby pomóc uczniowi uzyskać poprawną odpowiedź.
Przyjrzyjrzyjmy się każdemu z tych poziomów…
Mogą to być obrazki, tekst, zdjęcia, a nawet filmy. Możesz pokazać uczniowi obrazek dzieci stojących w kolejce jako zachętę do ustawienia się w szeregu ze swoją klasą. Wizualne harmonogramy przedstawiające dzień ucznia lub kroki do wykonania czynności zapisane w formie listy podpadałyby pod tę, najmniej inwazyjną/najbardziej niezależną część Heirarchii Podpowiedzi.
Podpowiedzi słowne
Podpowiedzi słowne mogą być bezpośrednie i pośrednie. Bezpośrednie podpowiedzi słowne pomagają uczniowi uzyskać poprawną odpowiedź, podczas gdy podpowiedzi pośrednie dają wskazówki, ale nie całą odpowiedź. Bezpośrednią podpowiedzią może być pokazanie uczniowi pracującemu nad /th/ obrazka termosu i podpowiedź: „Włóż język między zęby”. Pośrednią podpowiedzią może być powiedzenie uczniowi „Co się stało dalej”, jeśli utknął na opowiadaniu historii.
Gestykulacyjne
Gestykulacyjne podpowiedzi są właśnie takie, gesty lub działania, aby pokazać uczniowi co ma robić. Może to być kiwanie głową, wskazywanie, nawet „spojrzenie”, aby dać uczniowi przypomnienie, aby użył tego dźwięku mowy, o którym właśnie zapomniał.
Modelowanie
Modelowanie jest pokazaniem uczniowi, co dokładnie ma robić, aby zareagował lub wykonał zadanie poprawnie. Może to być powiedzenie, aby włożyć piłkę do wiadra, a następnie włożenie piłki do wiadra, aby im to pokazać.
Częściowa zachęta fizyczna
Tutaj zachęta staje się bardziej inwazyjna. Dotykamy ucznia, ale tylko w taki sposób, aby go poprowadzić, a on nadal wykonuje swoją pracę. Może to być praca nad Tak/Nie z kartami wizualnymi i prowadzenie ucznia łokciem w kierunku poprawnej odpowiedzi, aby mógł ją wskazać.
Podpowiedź fizyczna
Nazywa się to również ręka w rękę. Jest to najmniej niezależna i najbardziej inwazyjna z opcji podpowiedzi na Hierarchii Podpowiedzi. Chociaż słowo inwazyjny brzmi ostro, to w rzeczywistości nie jest. Czasami ten rodzaj podpowiedzi jest potrzebny, aby pomóc uczniom zrozumieć koncepcję, którą próbujemy im przekazać, np. poruszanie się po nowym urządzeniu AAC i programie.
Z tymi wszystkimi różnymi dostępnymi metodami podpowiedzi, jak możemy się upewnić, że używamy tych właściwych z naszymi uczniami? Na początku można zacząć od podpowiedzi wizualnej i od tego momentu przechodzić przez kolejne etapy. Należy jednak pamiętać o tym, by pomiędzy kolejnymi podpowiedziami dać uczniom wystarczająco dużo czasu na odczekanie. Kiedy zaczynałem pracę, byłem trochę „szczęśliwy z powodu podpowiedzi”. Dałbym podpowiedź i jeśli nie dostałbym odpowiedzi od razu, dałbym następną, potem następną. Teraz liczę do 10 w mojej głowie, zanim dam kolejną podpowiedź na innym poziomie. To jest coś, co naprawdę pomaga mi pamiętać, aby dać moim dzieciom wystarczająco dużo czasu na zastanowienie się nad tym, o co proszę.
.