Badacze — finansowani przez Medical Research Council (MRC) — na Uniwersytecie w Edynburgu twierdzą, że wyniki wyjaśniają, dlaczego niektórzy wczasowicze uważają, że tak trudno jest osiągnąć równomierną opaleniznę na całym ciele.
Znaleziska, opublikowane w czasopiśmie Experimental Dermatology, pokazują, że pośladki są znacznie bardziej odporne na działanie promieni słonecznych, ale zaskakująco, kiedy stają się czerwone, opalają się gorzej niż inne obszary.
Okazało się również, że osoby bez piegów opalają się łatwiej niż osoby z piegami.
Badanie to stanowi pierwszy przypadek, kiedy głębokość opalenizny danej osoby, a nie tylko zaczerwienienie skóry, została określona ilościowo.
Naukowcy przeprowadzili badanie, aby spróbować rozwiązać zagadkę, dlaczego różne rodzaje raka skóry mają tendencję do występowania w różnych częściach ciała, biorąc pod uwagę, że wszystkie są spowodowane ekspozycją na słońce.
Zespół miał na celu ustalenie, czy jest to związane z różnicami w sposobie, w jaki różne części ciała rozwijają opaleniznę.
Zespół przeanalizował skórę 100 ochotników, którzy zostali wystawieni na działanie sześciu dawek UVB na dwóch obszarach ich ciała — plecach i pośladkach.
Ochotnicy otrzymali zastrzyk minimalizujący pęd krwi, który naturalnie występuje po wystawieniu skóry na działanie promieni słonecznych w ciągu pierwszych 24 godzin.
Badacze twierdzą, że to zaczerwienienie jest często mylone z początkiem opalania, ale w rzeczywistości jest sygnałem skóry, że została ona uszkodzona.
Po siedmiu dniach skóra ochotników została przeanalizowana w celu ustalenia, jaki kolor pozostał po ustąpieniu zaczerwienienia.
Ten kolor — rozpoznawany jako opalenizna — pochodzi z produkcji melaniny przez skórę, obrony, która blokuje skórę pochłaniającą zbyt wiele szkodliwego promieniowania UVB.
Jonathan Rees, profesor dermatologii na Uniwersytecie w Edynburgu, który kierował badaniem, powiedział: „Jedną z prawdziwych zagadek dotyczących czerniaka jest to, dlaczego liczba nowotworów różni się tak bardzo w zależności od miejsca ciała. Nasza praca pokazuje, że w pewnym sensie wszyscy składamy się z różnych jednostek skóry, które w różny sposób reagują na promienie słoneczne, i które mogą zapewniać różne stopnie ochrony przed szkodliwym działaniem słońca.”
.