Rozdzielczość przestrzenna dowolnego systemu obrazowania jest definiowana jako jego zdolność do rozróżniania dwóch punktów jako oddzielnych w przestrzeni. Rozdzielczość przestrzenna jest mierzona w jednostkach odległości, takich jak mm. Im wyższa rozdzielczość przestrzenna, tym mniejsza odległość, która może zostać rozróżniona.
Rozdzielczość przestrzenna jest zwykle dalej dzielona na rozdzielczość osiową i rozdzielczość boczną.
Rozdzielczość osiowa, zwana również rozdzielczością podłużną, rozdzielczością głębokościową lub liniową, to rozdzielczość w kierunku równoległym do wiązki ultradźwiękowej. Rozdzielczość w każdym punkcie wzdłuż wiązki jest taka sama; dlatego na rozdzielczość osiową nie ma wpływu głębokość obrazowania.
Rozdzielczość osiowa = długość impulsu przestrzennego/2 lub (# cykli w impulsie x długość fali)/2
Z powyższego równania wynika, że każdy środek, który skraca długość impulsu ultradźwiękowego, poprawia rozdzielczość osiową. Na przykład, zmniejszenie liczby cykli w impulsie lub zwiększenie częstotliwości impulsu powinno poprawić rozdzielczość osiową.
Dla kontrastu, rozdzielczość boczną definiuje się jako zdolność systemu do rozróżniania dwóch punktów w kierunku prostopadłym do kierunku wiązki ultradźwiękowej. Jest ona również znana jako rozdzielczość azymutalna. Na rozdzielczość boczną ma wpływ szerokość wiązki i głębokość obrazowania. Szersze wiązki zazwyczaj rozchodzą się dalej w polu dalekim, a każda wiązka ultradźwiękowa rozchodzi się na większej głębokości, zmniejszając rozdzielczość boczną. Dlatego rozdzielczość boczna jest najlepsza przy płytkich głębokościach i gorsza przy głębszym obrazowaniu.
Rozdzielczość czasowa to zdolność do wykrywania, że obiekt poruszył się w czasie. Dla celów ultrasonografii medycznej rozdzielczość czasowa jest synonimem liczby klatek na sekundę. Typowa częstotliwość odświeżania w systemach obrazowania echa wynosi 30-100 Hz. Rozdzielczość czasowa lub liczba klatek na sekundę = 1/(czas skanowania 1 klatki). Czas skanowania jednej ramki jest równy okresowi repetycji impulsu x liczba linii skanowania na ramkę.
Wspólne środki poprawy częstotliwości odświeżania obejmują 1) zawężenie sektora obrazowania, co zmniejsza czas potrzebny do zeskanowania jednej ramki 2) zmniejszenie głębokości, co zmniejsza PRP 3) zmniejszenie gęstości linii, co wymaga mniejszej liczby linii do zeskanowania jednej ramki (kosztem rozdzielczości przestrzennej) 4) włączenie wieloogniskowości, co zmniejsza liczbę impulsów potrzebnych na linię. Zobacz kilka przykładów poniżej:
.