Badamy podstawową przyczynę niestabilności Kelvina-Helmholtza za pomocą dwóch prostych modeli wymiany energii pomiędzy nałożonymi na siebie płynami. Dochodzimy do wniosku, że gęstość i napięcie powierzchniowe płynów odgrywają kluczową rolę w określaniu minimalnej prędkości względnej, która wyzwala niestabilność. Omawiamy siły objętościowe wywierane przez gradienty pola elektrycznego i magnetycznego na dielektryki i ferro-płyny. Proponujemy manipulowanie gradientami pola w celu zmiany ciężaru właściwego płynów tak, aby przepływ nałożonych na siebie płynów osiągał większą prędkość względną przed wystąpieniem niestabilności Kelvina-Helmholtza. W celu uwzględnienia wpływu gradientów pola i lepkości w zamkniętej formie zależności dyspersyjnej, używamy przybliżenia lepkiego przepływu potencjalnego. Pozwala to na opracowanie analitycznych ram, które działają dla płynów dielektrycznych w obecności pola elektrycznego, jak również dla ferro-płynów w obecności pola magnetycznego. Te same ramy mają zastosowanie zarówno do płynów lepkich jak i lepkosprężystych opisanych modelem Oldroyda-B. Nasza dyskusja na temat transformacji galileuszowskiej pól elektromagnetycznych sugeruje sposoby powiększania efektów gradientów pola.