Cele: Inhibitory pompy protonowej (IPP) są szeroko stosowane w kilku zaburzeniach żołądkowo-jelitowych związanych z nadkwaśnością. Badania in vivo sugerują, że supresja żołądka przez IPP może skutkować zmniejszeniem wchłaniania wapnia w jelitach. W związku z tym pojawiły się obawy, że przewlekłe stosowanie IPP wiąże się ze zwiększonym ryzykiem złamań kości. Wyniki badań klinicznych są jednak sprzeczne.
Metody: Przeprowadziliśmy systematyczny przegląd i metaanalizę kontrolowanych badań obserwacyjnych w celu oceny ryzyka stosowania IPP na wynik złamań. Włączono wszystkie kontrolowane badania obserwacyjne, w których porównywano wyniki złamań u pacjentów z terapią PPI z grupą kontrolną. Obliczono łączne ilorazy szans (OR), stosując model efektów losowych.
Wyniki: Spośród 1 668 zidentyfikowanych badań do naszej analizy włączono 10 (4 kohortowe i 6 case-control) z 223 210 przypadkami złamań. U osób stosujących IPP, w porównaniu z osobami niestosującymi IPP, OR dla złamania biodra (n=9) wynosił 1,25 (95% przedział ufności (CI)=1,14-1,37). OR dla złamania kręgosłupa (n=4) wynosił 1,50 (95% CI=1,32-1,72), a dla złamania nadgarstka/przedramienia (n=3) wynosił 1,09 (95% CI=0,95-1,24). W analizie podgrup złamań biodra, związek ten obserwowano zarówno w przypadku ekspozycji na IPP w dużych, jak i małych dawkach. W stratyfikacji według czasu trwania ekspozycji, krótki czas stosowania IPP był związany ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia złamania biodra (OR=1,24; 95% CI=1,19-1,28), natomiast nie stwierdzono istotnego wzrostu ryzyka złamania biodra u osób długotrwale stosujących IPP (OR=1,30; 95% CI=0,98-1,70). Istniała istotna statystyczna i kliniczna heterogeniczność pomiędzy badaniami dla analizy głównej i większości analiz podgrup.
Wnioski: Nasze wyniki powinny być interpretowane z ostrożnością. Stwierdziliśmy umiarkowany związek między stosowaniem IPP a zwiększonym ryzykiem złamań biodra i kręgów, ale bez dowodów na efekt czasu trwania w analizie podgrup. Badania obserwacyjne nie są jednak w stanie wyjaśnić, czy obserwowany związek epidemiologiczny jest efektem przyczynowym, czy też wynikiem niemierzalnych/rezydualnych czynników zakłócających. Dlatego do potwierdzenia lub obalenia tych wyników konieczne są randomizowane badania kontrolowane.