Kippen: hanen, hennen, kuikens. Ze zijn overal. Van buiten je slaapkamerraam tot de stranden van Lumahai tot de parkeerplaats bij Foodland. In Kauai zijn de kippen wild geworden!
Dus de beruchte vraag, waar komen ze allemaal vandaan? Volgens de plaatselijke overlevering hebben de orkanen van 1982 (Iwa) en 1992 (Iniki) de kippenhokken vernield, waardoor de kippen in de jungle terecht kwamen. Deze tamme vogels paarden vervolgens met de wilde rode junglehoenders (door de Polynesiërs naar de eilanden gebracht), wat resulteerde in de wilde kippen die we vandaag de dag zien.
Here to Stay?
Doordat ze geen natuurlijke vijanden hebben, behalve af en toe een kat en een hond, bevolken deze hoenders zich in een alarmerend tempo. En terwijl toeristen ze visueel amusant vinden en ze graag dichterbij lokken met voedsel voor de perfecte foto, kunnen ze zowel hoorbaar als fysiek overlast veroorzaken.
Als een vakantieverhuurbedrijf kunt u zich alleen maar voorstellen hoeveel telefoontjes we krijgen van ontevreden gasten over hun inwonende kraaiende haan. Begrijpelijk, want niemand wil tijdens zijn vakantie ongewenst om 4:30 uur gewekt worden! Helaas kunnen we er niet veel aan doen, behalve proberen de haan te vangen en te herplaatsen (ze zijn territoriaal).
Het is onduidelijk wat hun effect is op ons ecosysteem. “Voordat we beslissen hoe belangrijk het is om ze te behouden, te beheren of te ruimen, zou het goed zijn om op zijn minst te weten wat hun impact is,” zegt Eben Gering, een evolutionair ecoloog.
De meeste bewoners zouden een ‘niet erg’ antwoord geven op hun aanwezigheid, maar sommige lokale boeren denken daar anders over. Zij vinden dat het wroeten en scharrelen van de kippen hun bomen doodt en een ravage aanricht in hun tuinen. En laten we natuurlijk niet vergeten dat ze zich met veel plezier tegoed doen aan de gevreesde duizendpoot, waardoor de populatie van die griezelige kakkerlak tot een minimum wordt beperkt.
Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat onze relatie met deze kippen gecompliceerd is. Maar hoe dan ook, ze zijn hier om te blijven en zijn een deel van onze eilandcultuur geworden, en net als zij, moeten wij leren ons aan te passen aan hun aanwezigheid. Of we dat nu leuk vinden of niet.