De organische Ca2+ antagonisten zijn krachtige remmers van Ca2+ influx in hart- en gladde spieren en worden veelvuldig klinisch gebruikt bij de behandeling van diverse cardiovasculaire aandoeningen. Het blijkt dat de binding van Ca2+ antagonisten de normale beweging van ionen door Ca2+ kanalen verhindert, misschien via een open-kanaal blokkade mechanisme. Hoewel dit concept algemeen wordt aanvaard, blijven er vragen bestaan over de gedetailleerde relatie tussen binding en blokkade in het geval van de structureel diverse organische Ca2+ kanaalblokkers; b.v., (1) binden zij zich bij voorkeur aan open, gesloten en/of geïnactiveerde kanalen; (2) zijn er meerdere bindingsplaatsen; (3) werken zij op extracellulaire en/of intracellulaire plaatsen; en (4) is blokkering of deblokkering afhankelijk van de membraanpotentiaal of de geschiedenis daarvan? De dihydropyridine Ca2+ antagonist, nifedipine, bevat een o-nitrobenzyl deel en is fotolabiel; bestraling levert een molecuul op zonder kanaalblokkeringsactiviteit en de fotoconversie reacties zijn binnen 100 microseconden voltooid. Profiterend van deze eigenschappen om de mechanistische details van nifedipine blokkade van Ca 2 + kanalen te bestuderen, onderzochten we de golfvorm van de langzame inwaartse Ca 2 + stroom (Isi) in atriale vezels voor en na flits-geïnduceerde verwijdering van nifedipine. Na flitsen, vinden we dat nifedipine blokkade wordt omgekeerd binnen hooguit een paar milliseconden en dat de snelheid van Isi reactivering gelijk loopt met de normale, spanningsafhankelijke activeringssnelheid. Onze resultaten impliceren dat nifedipine bindt aan en stabiliseert rustende, gesloten Ca2+ kanalen en zijn niet in overeenstemming met de recente conclusies van Morad en collega’s dat fotoconversie van nifedipine moet worden gevolgd door membraanrepolarisatie om herstel van Isi en spanning te bewerkstelligen. (ABSTRACT VERTROKKEN OP 250 WOORDEN)