Nadat de rijke en prominente Blanche Monnier verliefd werd op een gewone burger, deed haar moeder het ondenkbare in een poging om dit te stoppen.
Wikimedia CommonsBlanche Monnier in haar kamer in 1901, niet lang nadat ze was ontdekt.
Op een dag in mei 1901 ontving de procureur-generaal van Parijs een vreemde brief waarin stond dat een vooraanstaande familie in de stad een smerig geheim verborgen hield. De brief was handgeschreven en niet ondertekend, maar de procureur-generaal was zo verontrust door de inhoud dat hij besloot onmiddellijk een onderzoek in te stellen.
Toen de politie arriveerde op het landgoed van Monnier, moet zij enige twijfels hebben gehad: de rijke familie had een smetteloze reputatie. Mevrouw Monnier stond in de Parijse high society bekend om haar liefdadigheidswerk, ze had zelfs een gemeenschapsprijs ontvangen als erkenning voor haar gulle bijdragen. Haar zoon Marcel blonk uit op school en werkte nu als een respectabele advocaat.
De Monniers hadden ook een mooie jonge dochter, Blanche, maar niemand had haar in bijna 25 jaar gezien.
Door kennissen omschreven als “zeer zachtaardig en goedaardig,” was de jonge socialite gewoon verdwenen in de bloei van haar jeugd, net toen de high-society vrijers begon te bellen. Niemand stond meer stil bij dit vreemde voorval en de familie ging door met hun leven alsof het nooit gebeurd was.
Blanche Monnier Is Ontdekt
De politie deed een gebruikelijke huiszoeking op het landgoed en stuitte op niets bijzonders totdat ze een bedorven geur opmerkten die uit een van de kamers boven kwam. Bij nader onderzoek bleek dat de deur met hangsloten was afgesloten. De politie realiseerde zich dat er iets mis was, sloeg het slot kapot en brak de kamer binnen, onvoorbereid op de verschrikkingen die binnen lagen.
YouTubeEen Franse krant vertelt het tragische verhaal van Blanche Monnier.
De kamer was pikdonker; het enige raam was dichtgemaakt en verborgen achter dikke gordijnen. De stank in de donkere kamer was zo overweldigend dat een van de agenten onmiddellijk opdracht gaf het raam open te breken. Toen het zonlicht naar binnen scheen zagen de agenten dat de afschuwelijke stank te wijten was aan de rottende etensresten die op de vloer lagen rond een aftands bed, waaraan een uitgemergelde vrouw was vastgeketend.
Toen de politieman het raam had geopend, was het de eerste keer in meer dan twee decennia dat Blanche Monnier de zon had gezien. Sinds haar mysterieuze “verdwijning”, 25 jaar geleden, was zij naakt en geketend aan bed gekluisterd. De vrouw van middelbare leeftijd, die zelfs niet kon opstaan om zich te ontlasten, zat onder haar eigen vuiligheid en was omringd door het ongedierte dat door de rottende resten naar binnen was gelokt.
De geschokte politiemannen waren zo overweldigd door de geur van vuiligheid en bederf dat ze niet langer dan een paar minuten in de kamer konden blijven: Blanche had daar vijfentwintig jaar gelegen. Ze werd onmiddellijk naar een ziekenhuis gebracht, terwijl haar moeder en broer werden gearresteerd.
Het ziekenhuispersoneel meldde dat hoewel Blanche afschuwelijk ondervoed was (ze woog slechts 55 pond toen ze werd gered), ze vrij helder was en opmerkte “hoe heerlijk het is” om weer frisse lucht in te ademen. Langzaam begon haar hele trieste verhaal naar boven te komen.
Imprisoned For Love
New York Times Archives Een krantenknipsel uit 1901 van de New York Times meldde het verhaal in de Verenigde Staten.
Het bleek dat Blanche al die jaren geleden een huwelijkskandidaat had gevonden; helaas was hij niet de jonge, rijke aristocraat met wie haar familie had gehoopt dat ze zou trouwen, maar eerder een oudere, arme advocaat. Hoewel haar moeder erop aandrong dat zij een geschiktere echtgenoot zou kiezen, weigerde Blanche dat.
Als vergelding sloot Madame Monnier haar dochter op in een kamer met een hangslot, totdat zij zich aan haar wil zou overgeven.
De jaren kwamen en gingen, maar Blanche Monnier weigerde toe te geven. Zelfs na de dood van haar beau werd ze opgesloten gehouden in haar cel, met alleen ratten en luizen als gezelschap. Gedurende vijfentwintig jaar staken noch haar broer, noch de bedienden van de familie een vinger uit om haar te helpen; ze zouden later beweren dat ze te doodsbang waren voor de vrouw des huizes om het risico te nemen.
Het is nooit onthuld wie het briefje schreef dat Blanche’s redding in gang zette: een gerucht suggereert dat een bediende het familiegeheim aan haar vriend liet ontglippen, die zo geschokt was dat hij direct naar de procureur-generaal stapte. De publieke verontwaardiging was zo groot dat een woedende menigte zich voor het huis van mevrouw Monnier vormde, waardoor mevrouw Monnier een hartaanval kreeg. Ze stierf 15 dagen na de bevrijding van haar dochter.
Het verhaal vertoont enige gelijkenis met het veel recentere geval van Elisabeth Fritzl, die ook vijfentwintig jaar in haar eigen huis gevangen heeft gezeten.
Blanche Monnier liep blijvende psychologische schade op na haar decennialange gevangenschap: ze sleet de rest van haar dagen in een Frans sanatorium en stierf in 1913.
Volgende, lees over Dolly Oesterreich, die haar geheime minnaar op haar zolder bewaarde. Lees daarna over Elisabeth Fritzl, die door haar vader gevangen werd gehouden in haar eigen huis.