10 Voorbeelden van sedimentatie

Sedimentatie is de ophoping van vaste stoffen, veroorzaakt door natuurlijke of experimentele processen. Bijvoorbeeld: alluvium, duinen, sedimentaire eilanden.

Verschillende materialen afkomstig van de verwering van rotsen kunnen door verschillende agentia (wind, water, gletsjers) worden vervoerd naar een plaats waar ze worden afgezet. De voortdurende afzetting van materialen leidt tot opeenhoping, d.w.z. sedimentatie.

De zwaartekracht is betrokken bij sedimentatieprocessen, aangezien zij de kracht is die ervoor zorgt dat materialen, die in wind of water hangen, weer naar beneden vallen.

De zwaartekracht speelt echter een rol samen met andere krachten. De wet van Stokes stelt dat deeltjes gemakkelijker bezinken als ze aan een van de volgende kenmerken voldoen:

Sedimentatie treedt op wanneer het agens dat de materialen transporteert energie verliest. Bijvoorbeeld wanneer de wind stopt of de stroming van een rivier afneemt.

De opeenhoping van nieuw materiaal bovenop de opeenhoping van ander materiaal wordt stratificatie genoemd en is een vorm van sedimentatie.

Er zijn specifieke plaatsen op het aardoppervlak waar sedimenten zich ophopen, als gevolg van hun geografische kenmerken. Deze plaatsen worden sedimentaire milieus of sedimentaire milieus genoemd en verschillen van alle nabijgelegen gebieden in fysische, chemische en biologische aspecten. Sedimentaire milieus kunnen continentaal, overgangs- of marien zijn.

Sedimentatie is niet alleen een natuurlijk verschijnsel, maar kan ook kunstmatig worden gereproduceerd. Wanneer het onder laboratoriumomstandigheden wordt uitgevoerd, kan het ook decanteren worden genoemd, en bestaat het uit het scheiden van zwevende deeltjes die een hoger soortelijk gewicht hebben dan het vloeibare medium.

Je bent misschien geïnteresseerd in:

Voorbeelden van sedimentatie

1. Waterzuivering (kunstmatige sedimentatie). Het is gebaseerd op de wet van Stokes, waarbij wordt getracht de diameter van de in het water zwevende deeltjes te vergroten door ze aan elkaar te binden. Dit wordt bereikt door de processen van coagulatie en flotatie (die van nature in bloed voorkomen, maar kunstmatig in water worden geproduceerd).
2. Behandeling van afvalwater (kunstmatige sedimentatie). Vaste stoffen, organisch of anderszins, worden uit het water verwijderd. Het sedimentatieproces vermindert gesuspendeerde vaste stoffen met 40-60%.
3. Desander (kunstmatige sedimentatie). Er vindt een zogenaamde discrete of korrelige sedimentatie plaats. Dit betekent dat de deeltjes als afzonderlijke eenheden bezinken, zonder interactie met elkaar (in tegenstelling tot coagulatie).
4. Alluvium. Continentaal sedimentair medium. Vast materiaal wordt getransporteerd en afgezet door een waterstroom. Deze vaste stoffen (zand, grind, klei of slib) hopen zich op in rivierkanalen, overstromingsvlakten of delta’s.
5. Duinen. Eolische sedimentatie (continentaal sedimentair milieu). Duinen zijn ophopingen van zand veroorzaakt door de werking van de wind. Ze kunnen tot 15 m hoog zijn.
6. Sedimentaire eilanden. Rivieren voeren vaste stoffen mee die in het water zweven, maar omdat ze niet altijd met dezelfde snelheid stromen, kunnen de vaste stoffen op bepaalde plaatsen neerslaan en eilanden vormen. Zij maken deel uit van delta’s, maar kunnen ook ver van de riviermondingen voorkomen.
7. Moraines (continentale glaciale sedimentatie). Een morene is een opeenhoping van sediment gevormd door een gletsjer. Aangezien de meeste gletsjerijsformaties niet meer bestaan, kunnen stuwwallen worden gevonden in valleien die zijn ontstaan door gletsjers die er nu niet meer zijn.
8. Geologische riffen (marien sedimentair milieu). Dit zijn opeenhopingen van sedimenten die zijn ontstaan door de interactie van bepaalde organismen met hun omgeving. Ze worden ondersteund door een kader. Koraalriffen zijn bijvoorbeeld opeenhopingen van koralen en kalkalgen die boven op elkaar groeien.
9. Delta (overgangssedimentair milieu). De monding van een rivier waarvan de loop zich verdeelt in meerdere takken die zich scheiden en weer samenkomen, en eilanden en kanalen vormen. Wanneer eilanden worden gevormd door het proces van sedimentatie, opent het water nieuwe wegen om zijn loop voort te zetten, waarbij nieuwe vertakkingen en kanalen worden gevormd.
10. Hellingen (marien sedimentair milieu). Dit zijn geografische kenmerken die zich tussen 200 en 4000 meter onder de zeespiegel bevinden. Zij worden gevormd door de opeenhoping van vaste materialen die door de kracht van de oceaanstromingen van de continenten worden meegevoerd. Deze materialen vormen valleien, bergen en canyons. Ze hebben meestal de vorm van een hellende vlakte, in trapvormige vlakken.

Volgt:

.